Jólaheimsóknir

Mikið eru jóladagarnir alltaf fljótir að líða. Ég ætla alltaf að vera svo dugleg, lesa heilmikið og njóta samvista við alla ættingjana. Oft fer þó of mikill tími í matarstúss og lestur jólabókanna situr venjulega á hakanum, sérstaklega í þetta sinn.
Jóladegi eyddum við í Keflavík með Jóhönnu og fjölskyldu og fengum okkur hressingartúr í köldu en fallegu veðri. Adam fannst mjög gaman að leika sér í snjónum, þó lítill væri og lék á alls oddi.
Á annan héldum við til Hafnarfjarðar og borðuðum svínahamborgarann hans Sigga Birkis hjá Diddu og Rúnari B. og áttum þar notalegar samverustundir. Kvöldinu lukum við með baði í heita pottinum í Hafnarfirði.
Á 3ja í jólum var svo komið að fjölskylduboðinu hjá Ellu, þá mættum við með eftirréttina sem komu í okkar hlut...(3 skálar af fromage og 3 föt af súkkulaði-rjómabollum sem hurfu fljótt ofan í öll börnin). Þarna mættu nokkrir tugir af nánustu ættmennum Rúnars og allir voru frískir og hressir og mikið stuð og spjallað fram á kvöld.
Sunnudagskvöldinu eyddum við svo hjá Guðrúnu og Hjalta Þóris við notalegt spjall og skoðuðum myndarlega handavinnu frúarinnar og myndasafn húsbóndans. Hluti af gömlu myndunum fékk að fljóta með okkur austur, því það kemur til með að enda hér á safnahúsinu.
Allt voru þetta yndislegir frídagar og meira borðað en æskilegt hefði verið. Svo að nú tekur vonandi við meiri hreyfing og minna át.
Já, við erum semsagt komin aftur heim í dalinn djúpa og tekin til við okkar daglegu störf. Syni okkar höfum við hér í heimsókn fram yfir áramót, en eftir það hefst síðasta skólaönnin hjá mér og þar með bíð ég hækkandi sólar og vorkomu með tilhlökkun...

Aðfangadagur í Keflavík

Veðrið var ekki jólalegt á landinu þetta aðfangadagskvöld, en það gerði lítið til því við nutum samvita við afkomendurna og góðra veitinga að venju þetta yndæla kvöld. Tvær gæsir voru aðalréttur kvöldins, önnur var lítil heiðagæs, en hin var stór grágæs, sitt með hvorri fyllingunni, svo tilbreyting væri sem mest.
Eftirrétturinn var hefðbundinn, ananasfromage eins og verið hefur undanfarin 20 ár eða meira og er það jafn sjálfsagður jólaeftirréttur eins og laufabrauðið er ómissandi meðlæti með hangikjötinu á jóladag. Mynd af desertinum fylgir með hér neðar...
Yngsti fjölskyldumeðlimurinn hann Adam hafði ekki mikla matarlyst, enda áhuginn á gjöfunum meiri en á matnum og kvöldið fór meira og minna í hopp og leik og gleði í kringum gjafirnar sem að lokum þreyttu hann svo mikið að hann lak útaf og steinsvaf ofan á stærstu gjöfinni eins og sjá má og rumskaði ekki þó við tækjum myndir af honum við þessar aðstæður...

Heilsunudd og jólaflug

Síðustu vikuna fyrir jól notaði ég m.a. til að fara daglega í heilsunudd til Japsy Jacobs frá Indlandi, sem dvelur hér í vetur og er einstaklega yndæl og góður nuddari. Hún losaði mig við slæman sársauka sem ég hef haft í náranum síðan í sumar er ég datt í fjallgöngu og hef verið dálítið fótlama síðan. Hún dró líka fram gamlan uppsafnaðan sársauka í baki og hnésbótum sem ég vissi ekki af, en ég vona að ég losni við hann til frambúðar.
Að kvöldi 22. des. lögðum við Rúnar svo af stað suður í jólafríið og fengum óvænt einkaflug í fokkernum, því við deildum vélinni ásamt einum farþega og fengum óvenju góða þjónustu hjá flugfreyjunni. Jólunum ætlum við svo að eyða með afkomendum okkar, systkinum og fjölskyldum þeirra...

ಉಂದರ್ಲೆಗ್ತ್ ಲೆತುರ್

Af óþekktum ástæðum birtist sjálfkrafa undarlegt letur sem titill alltaf þegar ég reyni að skrifa haus á bloggið mitt, svo að ég þarf að "plata" forritið til að koma réttum titli á sinn stað, en ég vildi lofa ykkur að sjá hvað þessi tölva/forrit hefur sjálfstæðan vilja....
Ég lét hér með mynd af hinum árlega jóla-eftirrétti fjölskyldunnar, svona til að hafa einhverja mynd með þessum skrítna titli sem ég get ekki lesið...

Addi í Firði 80 ára

Árni Stefánsson eða Addi í Firði varð áttræður þann 21. des. s.l. Fjölskylda hans hélt honum veglega afmælisveislu í Herðubreið kvöldið fyrir afmælið og bíósalurinn var fullur af fólki sem kom saman og skemmti sér og naut góðra veitinga af þessu tilefni. Afkomendur Adda höfðu veg og vanda að öllu saman, jafnt skemmtiatriðum sem veislumat, enda orðin þessu vön, því þær systur Billa og Gulla eru báðar nýlega búnar að halda upp á stórafmælin sín með myndarbrag eins og þeirra er von og vísa.
Ég notaði tækifærið og tók slatta af myndum á nýju vélina og setti þær á disk og færði Adda að morgni afmælisdagsins, því ekki þáði hann hefðbundnar gjafir, heldur styrkti maður hollvinasamtök sjúkrahússins, sem ég er reyndar meðlimur í og var því nýbúin að greiða þar mitt ársframlag, en alltaf má gera betur...

Aðventumessa og tónleikar

Það er fastur liður að kirkjukór Seyðisfjarðarkirkju syngur við Aðventumessu í desember ár hvert. Þá eru venjulega sungnir aðrir sálmar en við hefðbundnar messur og ekki endilega hefðbundnir jólasálmar, heldur eitthvað létt á jólalegum nótum.
Að þessu sinni var annríkið á þessum tíma meira en oft áður, m.a. vegna nýafstaðinna tónleika sem haldnir voru í tilefni af 100 ára ártíð Steins Stefánssonar sem var hér organisti og kórstjóri um áratuga skeið, en hann var einnig góður lagasmiður og kórinn æfði því nokkur laga hans sem hann flutti síðan á býsna fjölmennum tónleikum í Seyðisfjarðarkirkju í nóv. sl.
Kórfélagar völdu því fyrir aðventumessuna nokkur létt og jólaleg lög sem áður höfðu verið sungin við ýmis tækifæri og sungu þau við aðventumessuna núna í desember. Við það tækifæri tók Rúnar myndir af kórnum framan við pípuorgelið góða. En hin myndin sem fylgir var tekin skömmu fyrir tónleika Steins Stefánssonar, en tvö barna Steins (Kristín og Ingólfur) mættu á tónleikana kórfélögum og sýnilega þeim sjálfum til mestu ánægju...

Jólaheimsókn til mömmu

Helgina 12.-14. des. var ég í heimsókn hjá mömmu norður á Húsavík og naut samvista auk mömmu við systur mína, dóttur og barnabarn, sem komu akandi að sunnan til að eyða helginni með okkur mömmu. Það var þæfingsfærð á leiðinni norður, en hálka á bakaleiðinni, en allt gekk vel og veðurblíðan var einstök eins og sjá má á 2 af meðfylgjandi myndum sem ég tók af safnahúsinu á Húsavík, þar sem fullt tunglið bar við toppinn á píramídanum og myndaði þar eins og ljóskúlu og svo purpuraroðann sem lá yfir bænum allann laugardaginn. Við gerðum jólalegt herbergið hennar mömmu, með jóladúkum, jólatré og skrauti og skreyttum líka heima í Hlíð, svo þar verði hátíðlegt ef Didda, Rúnar og fjölskylda fara norður um áramótin eins og til stendur.
Við heimsóttum Sigrúnu vinkonu í galleríið hennar og bárum út öll jólakortin til vina og ættingja, hittum þá frændur okkar Munda og Gulla sem og Hillu systir þeirra og óskuðum öllum gleðilegrar hátíðar. Áður en við fórum úr bænum í dag, þá sótti Didda systir kartöflur í geymsluna og þurfti að skríða inn í jarðhýsið eins og jólasveinn, ég ætti kannski að setja hér með mynd sem ég tók af henni við það tækifæri ? - Þetta tókst - já þetta var algjört jólastuð !

Aðventukvöld sáló

Fimmtudagskvöldið 11. desember var opið hús (Aðventukvöld) hjá Sálarrannsóknarfélagi Seyðisfjarðar í húsnæði félagsins að Öldugötu 11, efri hæð. Eins og verið hefur, þá sátu félagsmenn og spjölluðu létt yfir kaffisopa, jólakökum og konfekti við undirleik notalegrar jólatónlistar og skemmtu sér með spil og rúnir. Eitthvað var líka kíkt í bolla eins og venjan er þegar nokkrir félagar eru samankomnir.
Stjórnin taldi að fjárhagur félagsins leyfði ekki kostnað við að fá skemmtikraft langt að, en ætlar samt að skoða það dæmi að ári.
Það er gott að geta látið sér nægja lítið, þegar þannig árar.
Meðfylgjandi myndir sýna nokkra af viðstöddum félögum og velunnurum...

Ferðalok

Að ferðalokum má svo sjá 2 myndir sem sýna, annars vegar sjávarkletta sem gætu alveg verið á Íslandi og hins vegar flugvöllinn á Madeira sem, vegna skorts á sléttlendi, er byggður að hálfu leyti á súlum í fjöruborðinu. Það var mjög sérstakt að sjá þessa hönnun á flugvellinum við aðflugið að eyjunni og sömuleiðis að aka síðar eftir veginum sem liggur undir brautina. Heimamenn eru greinilega snjallir að leysa þau vandamál sem plássleysið á eyjunni skapar, svo ekki er hægt annað en dást að því hve ráðagóðir og duglegir þeir eru....
Það er verst hve óskýr flugvallarmyndin er, en hana má stækka talsvert með því að smella á hana, það munar miklu...

Ferðafélagarnir

Síðasta kvöldið okkar á Madeira fór Gullvershópurinn saman út að borða á þjóðlegu veitingahúsi. Við það tækifæri voru teknar hópmyndir. Því miður var ég ekki með nýju myndavélina okkar, þannig að útkoman varð ekki nógu góð hjá mér í rökkrinu i andyrinu, en ég vonast til að fá betri útgáfu senda frá þeim sem höfðu betri vélar við hendina.
Annars eru þessar myndir sýnishorn af matartímum og samverustundum með samferðafólkinu.... við fengum yfirleitt ágætis mat og ég veit ekki til að neinum hafi orðið meint af því sem í boði var. Allavega leið okkur vel og átum meira en við hefðum átt að gera, því nú þurfum við bæði að herða sultarólina á næstunni, til að reyna að bæta fyrir allt "sukkið".

Myndir héðan og þaðan...

Ég gleymdi að geta þess að borgarbúar kepptust við að skreyta borgina með jólaljósum á meðan á dvöl okkar stóð í Funchal. En því miður kveiktu þeir ekki á þeim, þetta er aðeins undirbúningur fyrir jólahaldið sem hefst síðar í nóvember.
Það er greinilegt að kaþólsk trú er ríkjandi á svæðinu, því víða má sjá bænastaði á almannafæri og þær kirkjur sem við skoðuðum voru greinilega kaþólskar. Einstaklega fallegur hringstigi var í einni þeirra, eins og sjá má á meðf. mynd.
Styttan stóra sem stendur fremst á klettanefi, er eins og smækkuð mynd af Jesú-styttunni í Rió, enda er hún þaðan ættuð, kom víst sem gjöf frá Brasilíu og stendur þarna á klettinum eins og verndari allra sjófarenda.
Mörg bæjarstæði á eyjunni eru afar falleg og mikilfenglegt útsýni yfir marga þeirra eins og sjá má. Bæirnir á norðurströndinni eru hinsvegar á votara og vindasamara svæði og íbúar mikið færri en á suðurströndinni þar sem veðráttan er mjög hagstæð. Norðurströndin minnir líka víða á okkar gamla góða Frón, ef vel er að gáð...
En alls staðar er samt skógur og gróður og brattar brekkur, sama hvert litið er...
Að lokum ætla ég að sýna nokkrar svipmyndir af ferðafélögunum ... til gamans !

Nokkrar svipmyndir

Ótal svipmyndir úr ferðinni flögra um hugann og erfitt að grípa þær allar á lofti. En ein verður víst að fá að vera með, það er varðandi fótboltastrákinn Ronaldo sem fæddur er í Funchal og ólst upp í brekkum borgarinnar. Hann er uppáhald Madeiringa og glæsilegur fótboltavöllur er nú skammt frá gamla heimilinu hans.
Eyjaskeggjar eru líka duglegir að útbúa golfvelli, þrátt fyrir plássleysið og þykja vellirnir þeirra nógu góðir fyrir Evrópugolfmótin. Nýr golfvöllur er í byggingu og vænta heimamenn fleiri vel stæðra ferðamanna hans vegna.
Á meðfylgjandi myndum má sjá sýnishorn af hleðslutækni heimamanna, sem endist vel í þessu hlýja og raka loftslagi Madeira, en trúlega yrðu þær fljótar að springa í frosthörkum íslenska veturins og kannski er það ástæða þess að Íslendingar notuðu meira torf í hleðslur, þær þoldu betur okkar óblíðu veðráttu...

Mannlíf og saga

Portugölsku eyjarnar Madeira og Poto Santo fundust í kringum 1419. Ég kann ekki að nefna alla þá sem þangað komu fyrst, en sá sem fyrstur er sagður hafa fundið og eignað Portúgal eyjuna Madeira hét Joe Zarco. Það var svo nokkru síðar, eftir að fólk hafði sest að á eyjunum, að Kristófer Kólumbus kom þangað og varð ástfanginn af dóttur landshöfðingjans á Porto Santo, giftist henni og átti með henni son sem fæddist þar. Hans er því getið í sögu eyjanna og stytta af honum blasir við vegfarendum um borgina, ásamt styttum af fyrstu landnemunum og fleirum sem ég kann ekki að nefna.
Eitt af því sem fyrstu íbúarnir gerðu, var að brenna hluta af skóginum sem var á milli fjalls og fjöru og torveldaði þeim að rækta jörðina og skyggði á bústaði þeirra. En askan sem eftir lá við bruna skóganna var ótrúlega góður jarðvegur sem allur gróður óx vel í og strax og fluttur hafði verið inn vínviður og sykurreyr, þá gekk þeim vel að rækta þessar nytjajurtir og lifðu á því næstu aldirnar.
Enn í dag lifa margir á ræktun sem og á fiskveiðum og í höfuðborginni er stór markaður, þar sem ræktendur og fiskimenn safnast saman með afurðir sínar og selja það gestum og gangandi eins og sjá má á meðf. myndum.
Aðeins tvisvar rákumst við á betlara, annar var gamall örvasa karl, en hinn var fótalaus unglingur sem notaði hjólabretti til að flytja sig á milli staða. Við sáum aumur á honum og létum hann hafa alla smámynt í fórum okkar, sem reyndar var ekki há upphæð á okkar mælikvarða, en hann virtist samt hálf hissa á þessu tiltæki okkar.
Smellið á myndirnar til að stækka þær, svo það sem á þeim er sjáist betur...

Duglegir eyjabúar

Það er nokkuð ljóst að heimamenn á Madeira eru ekki jafn vel stæðir og Íslendingar og lífsbarátta þeirra hefur verið hörð, ekki síður en á okkar kalda landi. Það er ótrúlegt hve þeir eru miklir snillingar að hlaða úr grjóti, því bókstaflega allar þeirra fjallshlíðar eru þaktar hlöðnum veggjum sem mynda stalla í hlíðunum sem síðan eru notaðir til ræktunar og ennfremur eru allar hlíðarnar útgrafnar í áveituskurðum sem eru aldagamlir eins og mikið af vegghleðslunum. Þeir kunna líka að nota gamla hluti og gera það oft á skemmtilegan hátt eins og sjá má á myndinni sem hér fylgir með af stóru tannhjóli sem notað er sem undirstaða undir borðplötu, en neðan á hjólið eru svo vínglösin hengd, svo að notagildið hefur ýmsar hliðar.
Einmitt vegna þess hve nýtnir þeir eru, þá kom það á óvart að sjá menn við að höggva niður óþroskaða döðluklasa af pálmunum sem alls staðar vaxa. Þegar við spurðum hverju þetta sætti, fengum við það svar að þeir væru lítið fyrir að borða þessar döðlur, því þetta væru ekki "ekta" döðlur, heldur einhver systur-döðlupálmi. Samt voru þeir að borða þroskuðu döðlurnar og buðu okkur að smakka. Þær reyndust einstaklega sætar, mjúkar og bragðgóðar.
Í höfninni í Funchal eru nokkrir bátar til þess gerðir að sigla með ferðamenn, bæði í veiðitúra og skoðunarferðir. Þar er m.a. eftirlíking af skipi Kólumbusar, St. Maríu sem hann er sagður hafa siglt til Ameríku fyrir rúmum 500 árum. Það lítur út eins og gömul galeiða eða sjóræningjaskip en er notað til að sigla með ferðamenn meðfram ströndinni og skoða höfrunga sem sjást þar víst gjarnan !
En það sem kom okkur kannski mest á óvart var frábært vegakerfi um eyjuna, því bæði er hægt að þræða mjóa og bratta vegi hringinn um eyjuna þar sem útsýnið er einstakt og þar sem flauta þarf víða fyrir horn, því erfitt er að mætast og vissara að láta vita af ferðum sínum til að koma í veg fyrir árekstur. En s.l. 8 ár eða rúmlega það, hafa verið byggð göng í gegnum flest fjöll og hæðir á eyjunni og stórar brýr þar sem þess er þörf. Það er því komin hraðbraut eftir eyjunni endilangri og jarðgöngin líklega orðin yfir 100, mislöng - en öll afar vel gerð og rúmgóð. Aðeins gömul handgerð göng sem við fórum í gegnum eru lág og þröng, svo rútan rétt slapp í gegnum þau. Það væri frábært ef íslensk stjórnvöld væru jafn jákvæð gagnvart jarðgangagerð og á Madeira, þá værum við örugglega búin að fá Samgöng hér um alla austfirði. Meðfylgjandi myndir eru sýnishorn af því sem um hefur verið rætt í þessum þætti, en fleira kemur síðar....

Margt að skoða

Ekki veit ég hve marga kílómetra við Rúnar gengum um höfuðborgina, en þeir voru margir og fætur mínir þreyttir og sárir af strengjum en samt hélt maður áfram, því svo margt var til að skoða og tíminn naumur. Við fórum með Binnu og Magga í togbrautina sem liggur frá miðbænum og upp í þorpið Monte. Það er frábært útsýni úr kláfnum yfir borgina og sannarlega þess virði að fara slíka ferð. Uppi á fjallinu er falleg kirkja sem er tileinkuð drottningu fjallanna. Rétt fyrir neðan hana bjóða heimamenn uppá ferð niður brekkurnar í sérstökum farartækjum sem eru eins og tágastólar á trésleða sem þeir halda í og stjórna af mikilli list. Því miður slepptum við því að prófa þessar sleðaferðir, því okkur langaði að skoða stóran og fallegan lystigarð sem var einstaklega fallegur, en til að komast þangað urðum við að taka aðra togbraut sem lá frá kirkjunni yfir gljúfur alþakið trjágróðri, það var stórfengleg sjón að svífa þar yfir. En þessi Botanic garður er þakin blómum og trjám frá öllum heimshornum ásamt heilum ósköpum af fuglum sem gaman var að sjá, ekki síst hvítu páfuglana sem við höfum hvergi séð áður og vitum ekki hvort þeir eru alvöru páfuglar eða albinóar.
Stór hluti íbúanna lifir nú á þjónustu við ferðamenn en afgangurinn stundar fiskveiðar og landbúnað sem aðallega er banana, vínberja og ávaxtarækt auk blómaræktar en sykurreyr var áður fyrr einnig mikið ræktaður. Einnig var mikið um framleiðslu á tágahúsgögnum og hlutum úr tágum á eyjunni auk þess sem konur framleiddu mikið af handunnum dúkum og öðrum varningi til útflugnings. Ennþá má sjá heilmikið af þessari fallegu framleiðslu þeirra, bæði í búðum og á söfnum. Vínframleiðsla hinna frægu Madeiravína er alltaf jafn mikil og skal engan undra, því svo vel smakkast þau.
Ég ætla svo í næstu þáttum að minnast á sögu eyjarinnar og mannlífið á förnum vegi auk þess að sýna svipmyndir frá ferðum okkar um eyjuna, sem sumstaðar minnir heilmikið á okkar kalda land, Ísland.